تاثیر افزودنی اسیدی و تلقیح باکتریایی بر ترکیب شیمیایی، خصوصیات تخمیری، فراسنجه های تولید گاز و قابلیت هضم سیلاژ تفاله گوجه فرنگی و بقایای کدو آجیلی در تغذیه نشخوارکنندگان

این پژوهش به منظور ارزیابی اثرات اسید آلی و باکتری های مولد اسید لاکتیک بر روی ترکیب شیمیایی، خصوصیات تخمیری، تولید گاز و قابلیت هضم سیلاژ تفاله گوجه فرنگی و ضایعات کدو آجیلی انجام شد. تیمارهای آزمایشی در سه تکرار برای هر زمان در کیسه های نایلونی به وزن 3 کیلوگرم به صورت دستی فشرده و به مدت 1، 3، 7، 21، 45 و 90 روز سیلو شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) مخلوط تفاله گوجه فرنگی و بقایای کدو آجیلی به نسبت 1: 1 (شاهد)، 2) شاهد + اسید استیک (1 درصد ماده خشک)، 3) شاهد + افزودنی باکتریایی تولید شده در آزمایشگاه (109×8 واحد تشکیل کلنی)، 4) شاهد + اسید استیک + افرودنی باکتریایی، بودند. نتایج نشان داد بین تیمارها شده از نظر ماده خشک در روز 7 ام  اختلاف معنی داری وجود داشت (0/05>P). بین تیمارها از نظر مقدار پروتئین خام اختلاف معنی داری وجود نداشت؛ با این حال، بیش ترین و کم ترین روند کاهشی به ترتیب مربوط به تیمار شاهد و تیمار دارای باکتری بود. از نظر مقدار الیاف نامحلول در شوینده خنثی و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی بین تیمارهای آزمایشی در تمامی زمان های پس از سیلو کردن اختلاف معنی داری وجود نداشت (0/05<P). غلظت نیتروژن آمونیاکی با افزایش زمان پس از سیلو کردن روند افزایشی داشت و در روزهای 1، 45 و 90 بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری مشاهده گردید  (0/05>P). پایین ترین مقدار pH در روز 90 پس از سیلو کردن در سیلاژ دارای افزودنی باکتریایی (3/85) مشاهده شد. تیمارهای حاوی افزودنی دارای نرخ تولید گاز بالاتری بودند، با این حال بین تیمارهای آزمایشی از نظر انرژی قابل متابولیسم و غلظت اسیدهای چرب کوتاه زنجیر اختلاف معنی داری وجود نداشت (0/05<P). بین تیمارهای آزمایشی از نظر قابلیت هضم، عامل تفکیک و تولید پروتئین میکروبی در سیلاژهای روزهای 21 و 45 اختلاف معنی داری وجود داشت. به طور کلی، نتایج نشان داد که استفاده از افزودنی های مختلف در مقایسه با تیمار شاهد تاثیر قابل ملاحظه ای بر ارزش تغذیه ای سیلاژ مخلوط تفاله گوجه فرنگی و ضایعات کدو آجیلی نداشتند.