بررسی اثرات کاربری زمین بر ترافیک شهری (نمونه موردی: بخش مرکزی شهر شیراز)

امروزه کاربری زمین شهری از جمله عوامل مهم در سیستم شهر است که از طریق شبکه های ارتباطی و جریان های ترافیکی با سیستم حمل ونقل در ارتباط مستقیم و متقابل است. در واقع حمل ونقل و کاربری زمین شهری، یک سیستم را شکل می دهد به گونه ای که تصمیم در یکی بر دیگری اثر می گذارد و مدیریت در یکی می تواند درتحقق اهداف دیگری موثر واقع شود. هدف از انجام این پژوهش ارزیابی تاثیرات کاربری زمین بر آمدوشد شهری شیراز است. روش پژوهش، توصیفی - تحلیلی، ماهیت آن کاربردی است. جامعه آماری پژوهش، با توجه به هدف پژوهش، کلیه شهروندان بخش مرکزی شهر شیراز و کارشناسان حوزه شهری بوده اند. حجم نمونه گروه شهروندان براساس فرمول کوکران 384 نفر و برای کارشناسان 30 نفر محاسبه شد. داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاکی از آن است الگوی سفر غالب در محدوده مورد مطالعه سفر با وسیله شخصی است که دلیل این امر را می توان در ضعف حمل ونقل عمومی جست وجو کرد و هم چنین با توجه به نتایج پژوهش، خدمات تجاری، وجود بازار، وجود مجموعه های مذهبی، تاریخی و فرهنگی، تنوع و اختلاط کاربری ها به عنوان عوامل تولید سفر در بخش مرکزی شهر شیراز به حساب می آیند. هم چنین نتایج بررسی ها نشان داد که تمرکز کاربری های جاذب سفر بر تمایل به سفر در محدوده مورد مطالعه تاثیر مثبت و معناداری دارد. از طرفی با توجه به مقدار ضریب R به دست آمده که مثبت و برابر با 678/0 است و در واقع نشان دهنده اثر مثبت و هم جهت بودن تاثیر تمرکز کاربری های جاذب سفر بر سفر به محدوده مورد مطالعه است.