تاثیر کود نیتروژنی و تراکم باقلا در تناوب بر کارایی مصرف نیتروژن ذرت SC201 در سیستم بدون شخم

دستیابی همزمان به امنیت غذایی و پایداری محیط زیست یک چالش بزرگ جهانی است. بنابراین، استفاده از سیستم های کشاورزی حفاظتی برای دستیابی به این هدف ضروری به نظر می رسد. از این رو یک آزمایش مزرعه ای طی دو سال زراعی (1397-1396 و 1398-1397) به صورت فاکتوریل دو عاملی بر پایه طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل تراکم های مختلف بوته در باقلا (25، 35، 40 و 80 بوته در متر مربع) و مقادیر مختلف نیتروژن معدنی بر پایه کود اوره در ذرت علوفه ای (0، 100، 200 و 300 کیلوگرم در هکتار) بود. نتایج نشان داد که تراکم بوته باقلا بر تلاش زادآوری، عملکرد تر و خشک دانه، درصد نیتروژن و پروتئین خام موجود در دانه، عملکرد پروتئین و شاخص برداشت پروتئین دانه باقلا معنی دار P<(0.01) بود. بیشترین عملکرد دانه باقلا از تراکم های 80 و 40 بوته در مترمربع به ترتیب با میانگین 76/3 و 65/3 تن در هکتار به دست آمد. همچنین اثرات متقابل مقادیر مختلف کاربرد نیتروژن معدنی و تراکم های مختلف بوته باقلا بر تولید ماده ی خشک، کارایی مصرف نیتروژن و کارایی تولید ذرت علوفه ای تاثیر معنی داریP<(0.01)  داشت. بیشترین میزان ماده ی خشک در ذرت علوفه ای با میانگین 6/15 تن در هکتار از تیمار 200 کیلوگرم نیتروژن معدنی در هکتار و تراکم 40 بوته در مترمربع باقلا حاصل شد. به طور کلی نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که قرارگیری باقلا در تناوب با ذرت می تواند یک روش جایگزینی مناسب برای سیستم تک کشتی ذرت با مقادیر بالای مصرف کود نیتروژنه باشد.