اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر پرخاشگری دانش آموزان دختر دبیرستان شهرکرد
هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر پرخاشگری دانش آموزان دختر دبیرستان شهرکرد (95-1394) است. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل و روش نمونه گیری خوشهای چند مرحلهای است. در مرحله اول از بین نواحی دوگانه آموزش و پرورش شهرکرد، ناحیه یک به طور تصادفی انتخاب شد. سپس از بین دبیرستانهای این ناحیه نیز دو دبیرستان به شیوه تصادفی انتخاب شدند. با انتخاب دوکلاس از هر دبیرستان و اجرای پرسشنامه، تعداد60 نفر دانش آموز دختر که بیشترین نمره را در مقیاس پرخاشگری داشتند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش(30 نفر) و گروه کنترل (30 نفر) قرار گرفتند. آموزش به صورت گروهی در هشت جلسه 90 دقیقه ای و هفته ای یک بار، بر روی گروه آزمایش انجام شد و همه آزمودنی ها قبل از آغاز آموزش و پس از آن، پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (1992) را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به شیوه گروهی باعث کاهش پرخاشگری و مولفه های آن (به غیر از پرخاشگری کلامی) در دختران بوده است. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به شیوه گروهی در جهت بهبود پرخاشگری دانش آموزان دختر دوره دبیرستان به درمانگران توصیه میشود.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.