عصمت پیامبران بر اساس آیات اسوه و آیات اطاعت

قرآن کریم از پیامبر اکرم$ به عنوان «اسوه حسنه» یاد کرده است. از عبارت «رسول الله» به دست می آید که این ویژگی اختصاص به آن حضرت نداشته و عموم پیامبران را شامل است. در آیات دیگر از قرآن کریم بر وجوب اطاعت از پیامبر الهی تاکید شده است. اسوه و واجب الاطاعه بودن پیامبر، بر عصمت آنان از خطا و گناه دلالت می کند. اگر چه مدلول مطابقی این آیات عصمت پیامبران در دوران رسالت آنان است. اما مدلول التزامی آنها، عصمت آنان در دوران قبل از نبوت را نیز شامل می شود. تبیین استدلال به آیات مربوط به اسوه بودن پیامبران و وجوب اطاعت از آنان و قلمرو دلالت آنها و نیز پاسخ گویی به اشکالات در این باره، موضوع این نوشتار است