بازتاب مضامین شعر صعالیک جاهلی در مجموعه اشعار «علی فوده» (با تکیه بر مکانیسم همانندسازی هدف جویانه در نظریه ی فروید)

یکی از عوامل مهم در رشد شخصیت انسان و پیشرفت وی، نوع برخورد او با ناکامی ها و اضطراب هایی است که در زندگی تجربه می کند. فروید همانندسازی با دیگران را یکی از راه های جبران ناکامی ها می داند که به دنبال آن فرد، درصدد همانند ساختن خود با افرادی است که به اهداف موردنظر وی دست یافته اند. در این پژوهش با روش تحلیل محتوای کیفی و رویکرد نقد روان شناسی ادبیات، تلاش شده تا به ریشه یابی و بررسی چگونگی همانندسازی علی فوده (1946 - 1982م) شاعر معاصر فلسطینی با صعالیک جاهلی پرداخته شود. نتایج پژوهش حاکی از آن است که ناکامی عاطفی علی فوده در محیط خانواده و عدم همکاری دوستان و سران فلسطینی با این شاعر در تحقق آرمان های اجتماعی او، سبب گشت که وی به صورت ناخودآگاه شیوه ی صعالیک جاهلی را در پیش گیرد و در عالم خیال، با رویگردانی از جامعه و پناه بردن به پدیده های طبیعت، خود را با این شاعران شورشگر دوره ی جاهلی، همانند سازد. مواردی همچون انس گرفتن با مظاهر طبیعت در عالم خیال، تحمل سختی ها و شورش علیه دشمن، احساس عدم تعلق به جامعه، رویگردانی از خویشان و نزدیکان، عزت نفس و مناعت طبع، از مهم ترین مضامین شعری می باشد که در نتیجه ی این همانندسازی در مجموعه ی اشعار علی فوده مجال بروز یافته است.