اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر دلزدگی زناشویی، ناگویی خلقی و کیفیت زندگی زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی

پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ناگویی خلقی ، دلزدگی زناشویی و کیفیت زندگی زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی شهر مشهد بود. این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه پیگیری یکماهه انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر مشهد بوده که از خیانت جنسی همسران خود آسیب دیده بودند. در این میان 20 زن واجد شرایط ورود به مطالعه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با تخصیص تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل که هرکدام متشکل از 10 نفر بود، جایگزین شدند. هر دو گروه ابتدا در مرحله پیش آزمون، پرسشنامه های ناگویی خلقی تورنتو ، دلزدگی زناشویی پاینز و کیفیت زندگی 36 سوالی را تکمیل نمودند. گروه آزمایش تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به مدت 12 جلسه قرار گرفت و گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. پس از پایان جلسات از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS 22انجام شد. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ناگویی خلقی (74/7=F، 012/0=P)، دلزدگی زناشویی (32/9=F، 007/0=P) و کیفیت زندگی (93/10=F، 004/0=P) زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی موثر است؛ و این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار بود. با توجه به نتایج پژوهش می توان از این درمان به جهت افزایش انعطاف پذیری روانی و تاکیدی که بر جنبه های انگیزشی و شناختی دارد برای کمک به زنان مواجه شده با خیانتی که به دنبال بهبودی هستند، استفاده نمود.