اثربخشی مداخله شناختی رفتاری عدم تحمل بلاتکلیفی و مداخله پذیرش و تعهد بر اضطراب، شدت علایم گوارشی و سطح کورتیزول بیماران سندروم روده تحریک پذیر دارای اختلال اضطراب فراگیر؛ پیگیری سه ماهه

سندرم روده تحریک پذیر یکی از شایع ترین علت های درد های مزمن شکمی است، بنابراین هدف بررسی اثربخشی مداخله شناختی رفتاری عدم تحمل بلاتکلیفی و پذیرش و تعهد بر اضطراب، شدت علایم گوارشی و سطح کورتیزول بیماران دارای اختلال اضطراب فراگیر با سندرم روده تحریک پذیر بود.

این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون/ پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری، بیماران دارای اختلال اضطراب فراگیر مبتلا به سندرم روده تحریک‏پذیر مراجعه کننده در اواخر زمستان 1398 تا اواسط تابستان 1399 به بیمارستان پارسیان و مطب های متخصصان داخلی شهر تهران بود. 60 نفر بیمار به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله شناختی رفتاری و پذیرش و تعهد و کنترل (20 نفره) قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های شدت سندرم روده تحریک پذیر، شدت علایم گوارشی و پرسشنامه اضطراب و سطح کورتیزول خون جمع آوری و  در نرم افزار SPSS-25 با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شد.

هر دو مداخله اثر معناداری بر کاهش شدت سندرم روده تحریک پذیر و علایم گوارشی و سطح کورتیزول خون داشت (01/0 <p) و این اثر در طول دوره پیگیری پایدار بود (01/0 >p). در خصوص اضطراب تنها مداخله شناختی رفتاری اثر معناداری داشت (01/0 <p).

مداخله شناختی رفتاری و پذیرش و تعهد به عنوان یک مداخله موثر، می تواند در مراکز درمانی و بهداشتی در جهت کاهش شدت علایم گوارشی و سطح کورتیزول بیماران دارای اختلال اضطراب فراگیر با سندرم روده تحریک پذیر بکار برده شود.