اثربخشی روش شناختی رفتاری مارتین بر هیجان های تحصیلی و انگیزش تحصیلی در دانش آموزان تیزهوش متوسطه دوم

هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی روش شناختی رفتاری مارتین بر هیجان های تحصیلی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان تیزهوش پسر، مقطع دوم متوسطه است. پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل دانش آموزان پسر تیزهوش دوره متوسطه دوم اصفهان در سال تحصیلی 1398-1399 است. نمونه شامل 30 نفر از دانش آموزان پسر تیزهوش در دو گروه آزمایش و گواه (دو گروه 15 نفره) است که با نمونه گیری هدفمند به روش تصادفی قرار داده شدند. گروه آزمایش، مداخله آموزشی را طی دو ماه در 11 جلسه 60 دقیقه ای دریافت کردند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های هیجان های تحصیلی پکران (2005) و انگیزش تحصیلی والراند و همکاران (1992) است. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 24 تجزیه وتحلیل شد. یافته ها نشان داد روش شناختی-رفتاری مارتین بر هیجان های تحصیلی مثبت (005/0= P و 39/12= F) و منفی (003/0= P و 39/13= F) و انگیزش تحصیلی بیرونی (001/0= P و 78/14= F) و درونی (001/0= P و 82/21= F) اثربخش است. همچنین براساس نتایج این تحقیق، شایسته است مدارس با فراهم آوردن شرایط مناسبی برای اجرای این روش در مدارس، زمینه تقویت و بهبود انگیزش تحصیلی و هیجان های تحصیلی دانش آموزان را فراهم سازند.