بازکاوی آسیب شناسانه عوامل آشوب های داخلی در انقلاب اسلامی

وقوع انقلاب اسلامی ایران در 1357 ه.ش در میان انقلاب های بی روح به مثابه ی یک انفجار بود که شعاع معنویت آن به سایر قاره ها رسوخ کرد و به دلیل ویژگی های خاص و جهت گیری جهان شمول آن، همواره در داخل و خارج از مرزهای خود دچار چالش های امنیتی بوده است و در مورد تهاجم دشمنان خارجی،که در راس آنها شیطان بزرگ، آمریکای جهانخوار و تفاله اش رژیم غاصب صهیونستی می باشند، قرار گرفت . جمهوری اسلامی به دلیل ماهیت اسلامی خود متوجه تهاجمات دشمنان اسلام گردید. بزرگترین و اصیل ترین جریان سیاسی در کشور، جریان اسلامی به رهبری امام خمینی و رمز موفقیت جریان اسلامی در پیوند با اسلام ناب محمدی رهبری امام راحل می باشد. هدف از نگارش این مقاله آسیب شناسی عوامل آشوب های داخلی در انقلاب اسلامی زمان حیات امام خمینی (ره) و روش بکار رفته در گردآوری مطالب کتابخانه ای می باشد. دشمن خارجی ممکن است به آسیب های داخلی دامن زده و از این طریق خدشه وارد کند. از ابتدای انقلاب اسلامی، منافقین با همکاری دشمنان خارجی اقدامات ضد بشری از جمله درگیری های مسلحانه، ترورهای هدفدار، بمب گذاری و همدستی با رژیم بعث عراقی در هشت سال دفاع مقدس سعی در براندازی انقلاب اسلامی داشتند که با مشیت الهی و دلاوری رزمندگان اسلام طی عملیات غرورآفرین مرصاد، منافقین کوردل را به خاک و خون کشاندند.