بررسی روابط فیلوژنی و تنوع ژنتیکی جمعیت های Seidlitzia rosmarinus با استفاده از نشانگر ISSR در برخی مناطق ایران

جنس Seidlitzia دارای چهار گونه در ایران است. گونه S. rosmarinus به شکل درختچه ای و سه گونه دیگر علفی هستند. هدف از این تحقیق، بررسی تنوع ژنتیکی و ساختار جمعیتی 85 نمونه گیاهی 17 جمعیت گونه S. rosmarinus و پی بردن به شناسایی احتمالی فرم های تاکسونومیکی پایین تر از سطح گونه با استفاده از نشانگر مولکولیISSR  بود. از 16 پرایمر عمومی و چهار پرایمر اختصاصی استفاده شد که در مجموع 221 باند ایجاد کردند. دندروگرام داده هایISSR  مربوط به 17 جمعیت براساس ماتریس تشابه به روشUPGMA  و ضریب تشابهDice  از 40/0 تا 96/0 متغیر بود. براساس آنالیز واریانس مولکولی (AMOVA)، بیشترین تنوع (68%) تنوع درون جمعیتی، 28% تنوع بین جمعیتی و 4% مربوط به تنوع بین مناطق بود. آنالیزMCMC  به منظور بررسی ساختار ژنتیکی در جمعیت های گونهS. rosmarinus  مورد بررسی قرار گرفت. همچنین، آنالیز مختصات اصلی به روشPCOA  براساس محور مختصات اصلی اول و دوم برای نشانگرISSR  انجام شد که این روش به عنوان روش مکمل برای تجزیه خوشه ای با هدف استفاده بهینه و استخراج حداکثری اطلاعات از داده های مولکولی ارایه شد. نتایج به دست آمده از نشانگرISSR  از درجه اطمینان بالایی برخوردار بود. نتایج به دست آمده با استفاده از نشانگرISSR  نشان داد که نسبت به سایر نشانگرها دقت بیشتری داشته و روابط بین جمعیت ها را با وضوح بهتری نمایان ساخت. از طرفی، فرم های تاکسونومیکی احتمالی پایین تر از سطح گونه با توجه به اختلافات کم بین جمعیت ها مشاهده نشد.