تاثیر استهلاک انرژی ناشی از جت آب خروجی ازکف و انتهای حوضچه آرامش بر طول پرش هیدرولیکی

یکی از روش های معمول استهلاک انرژی در پایین دست سدها، بهره جستن از پدیده پرش هیدرولیکی است. در این مطالعه با هدف کاهش طول پرش هیدرولیکی با استفاده از جت آب، چند مدل شکاف در سرریز و حوضچه آرامش جهت خروج جت آب ایجاد شده است که شامل ایجاد شکاف در بدنه سرریز، شکاف در کف حوضچه آرامش و قرار گیری شکاف در انتهای حوضچه آرامش می باشد. این شکاف ها در پنچ فاصله (چسبیده به سرریز) ، 20 ، 40 ، 60 و 80 درصد طول پرش هیدرولیکی حالت شاهد در نظر گرفته شده اند. آزمایشات در دبی های 16،12،8 لیتر بر ثانیه و با سطح مقطع ثابت جت صورت گرفته است. نتایج نشان داد که ایجاد جت در انتهای حوضچه آرامش در مقایسه با دیگر مدل ها، بیشترین تاثیر را در کاهش طول پرش هیدرولیکی داشته به طوریکه در دبی ماکزیمم و حالت جت چسبیده به سرریز طول پرش را بین 80 تا 88 درصد نسبت به حالت بدون جت کاهش داده است. همچنین استفاده از جت باعث کاهش تراز سطح آب بالادست سرریز شده، به طوریکه در دبی ماکزیمم تراز آب بالادست حدود 7/5 درصد کاهش یافته است.