بررسی تاثیر عوامل آموزشی بر رفتارهای زیست محیطی در ایران

امروزه محیط زیست و حفظ آن یکی از مهم ترین چالش های جوامع بشری است. فاجعه زیست محیطی نه تنها آرامش و امنیت زندگی انسان را متاثر می سازد، بلکه سلامتی و هستی را در معرض تهدید جدی قرار می دهد. در این بین، آموزش را می توان به عنوان عاملی در نظر گرفت که به افراد برای ایجاد یک درک درست و حساسیت نسبت به محیط زیست و مسایل مرتبط با آن کمک می کند. در این مقاله که به صورت کتابخانه ای انجام شده است، به بررسی تاثیر عوامل آموزشی به تفکیک مخارج آموزشی دولت، تعداد دانشجویان، تعداد دانش آموزان، تعداد مدارس و نرخ باسوادی بر شاخص رفتارهای زیست محیطی (انتشار گاز دی اکسیدکربن) در ایران طی دوره های زمانی 1395-1361 پرداخته شده  و برای برآورد اثرات متغیرها نیز از تکنیک اقتصادسنجی به شیوه خود توضیح برداری با وقفه های گسترده (ARDL) استفاده شده است. نتایج نشان می دهد افزایش شاخص های آموزشی منجر به کاهش آلودگی محیط زیست در ایران طی دوره های زمانی مورد بررسی می شود.