کاربرد روش تحقیق کیفی در مطالعات فمینیستی

درعصر حاضر، حرکت و گذار پژوهش های اجتماعی از روش های کمی و سخت به روش های کیفی و نرم انسان گرایانه و تفسیری اهمیت رویکرد کیفی را در تحقیقات اجتماعی دو چندان کرده است. روش گروه های متمرکز ازجمله روش های کیفی می باشد که ازطریق ارایه تفسیرهای مختلف و متعدد از واقعیت و ایجاد الگوهای مورد توافق حاصل می شود. در مقاله ی حاضر، محققین در صددند ضمن تشریح یکی از مهم ترین روش های پژوهش کیفی یعنی گروه های متمرکز [1] و جنبه هایی از اجراء این روش از جمله ضبط صدا، سطح دخالت مدیریت، تعداد گروه ها، تعداد جلسات و نوع سوالات، کاربرد روش یاد شده را در رویکردهای فمنیستی برجسته نمایند. با این استدلال که، در این روش، تاکید بر تعامل گروهی و ساخت معانی از طریق تعامل افراد با گروه از یک طرف و از طرف دیگر، تمرکز بر ویژگی هایی چون طبیعی بودن محیط، تاکید بر زمینه اجتماعی و غیر بهره گیرانه بودن باعث شده که روش یاد شده همسویی بیشتری با اصول اخلاقی و سیاست های فمینیست ها داشته باشد. این امر در سال های اخیر باعث استقبال بیشتر فمنیست ها از روش گروه های متمرکز شده است. چرا که از دیدگاه فمینیست ها، این روش نقش برجسته ای در به گوش رساندن صدای گروه های زنان دارد. درنهایت، روش یاد شده مثل سایر روش های تحقیق، دارای محدودیت هایی می باشد که توجه به آن ها، برای بالا بردن کیفیت تحقیق کمک خواهد کرد. به همین خاطر، در مقاله ی حاضر به این محدودیت ها هم اشاره خواهد شد.