بررسی آزمایشگاهی آبشستگی پیرامون ترکیب های مختلف آبشکن های سری نفوذناپذیر

اصلاح مسیر رودخانه به منظور کنترل سیلاب، جلوگیری از فرسایش بستر، تثبیت و حفاظت دیواره ها و همچنین تنظیم عرض رودخانه از جمله اهدافی هستند که در استفاده از آبشکن در نظر گرفته می شود. آبشکن های متداول دارای شکل های هندسی ساده، L و T هستند. این پژوهش در راستای بهینه کردن ترکیب های مختلف آبشکن های سری در جهت کاهش آبشستگی انجام شده است. آبشکن های نفوذناپذیر با اشکال هندسی مختلف به صورت سری 3 تایی در ترکیب های متفاوت تحت شرایط U/Ucr≈1 مورد بررسی آزمایشگاهی قرار گرفتند. آبشکن اول در همه ترکیب ها T شکل بوده است. نتایج نشان داد برای آبشکن اول، در 10% زمان تعادل، بیش از 90% آبشستگی نهایی اتفاق می افتد. بهترین حالت از نظر متوسط عمق آبشستگی در هر سه موقعیت، ترکیب (T L T) است که در حدود 4/1 برابر عمق جریان فرسایش دارد. همچنین از دیدگاهی دیگر بهترین عملکرد در کل محدوده مورد حفاظت آبشکن ها با توجه به حجم فرسایش مربوط به ترکیب (T I I)می باشد که دارای حداقل حجم آبشستگی در حدود 70% بیشترین حجم فرسایش در ترکیب های دیگر است. در طراحی باید بهترین حالت با در نظر گرفتن اهداف جهت بهره برداری و شرایط اقتصادی بهینه استفاده شود.