تاثیر رهبری تحول گرا بر گرایش به تغییر با نقش میانجی تعهد به تغییر (مطالعه موردی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد)

این پژوهش با هدف تعیین تاثیر بین «رهبری تحول گرا» با «گرایش به تغییر» از طریق نقش میانجی «تعهد به تغییر» کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد با روش توصیفی از نوع همبستگی، اجرا شد. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد به تعداد 390 نفر بودند که از بین آنها با استفاده از فرمول تاپاخنیک و فیدل و به روش نمونه گیری تصادفی تعداد 138نفر برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند. سه پرسشنامه "رهبری تحول گرا باس و آولیو1995،","گرایش به تغییر دانهام و همکاران 1989"و"تعهد به تغییر هرسکویچ و می یر 2002" اند به منظور سنجش متغیرها مورد استفاده قرار گرفتند.روایی صوری توسط تعدادی از پاسخگویان و روایی محتوایی توسط تعدادی از صاحب نظران تایید شد. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه «رهبری تحول گرا» 84/0، «گرایش به تغییر» 77/0 و «تعهد به تغییر» 76/0 برآورد گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها ازآمار توصیفی واستنباطی (آزمون های ضریب همبستگی پیرسون،آزمون مدل معادلات ساختاری, رگرسیون چندگانه،) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین گرایش به تغییر و رهبری تحول گرا رابطه معنادار و مثبت به میزان (298/0 =r) و بین گرایش به تغییر و تعهد به تغییر رابطه معنادار و مثبت به میزان (167/0 =r) وجود دارد. همچنین بین رهبری تحول گرا و تعهد به تغییر رابطه معنادار و مثبت به میزان (246/0 =r) وجود دارد.