بررسی اثربخشی راهبردهای خودتنظیمی بر انگیزه تحصیلی در یادگیری مقاله نویسی انگلیسی به عنوان زبان دوم در دانشجویان دارای نشانگان اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی

 توانایی نگارش مقاله انگلیسی در دانشجویان رشته زبان انگلیسی تحت تاثیر ویژگی های فردی نظیر نشانگان اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی در آن ها قرار می گیرد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر انگیزه تحصیلی در یادگیری مقاله نویسی انگلیسی به عنوان زبان دوم، در دانشجویان دارای نشانگان اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی انجام شد.

روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری تحقیق را تمامی دانشجویان مقطع کارشناسی رشته زبان انگلیسی (آموزش، ترجمه و ادبیات) دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی تشکیل دادند که در سال 1396 در کلاس مقاله نویسی ثبت نام کردند. تعداد 126 دانشجو به مقیاس درجه بندی نارسایی توجه/فزون کنشی بزرگسالان کانرز (کانرز و همکاران، 1999) برای غربالگری پاسخ دادند. از میان آن ها 62 نفر به روش دردسترس انتخاب شدند که واجد ملاک های ورود به پژوهش بودند. سپس با تصادفی سازی در گروه آزمایش و گروه گواه قرار گرفتند (هر گروه 31 نفر). آزمودنی های هر دو گروه برای پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه انگیزه درونی (ریان، 1982) پاسخ دادند. آموزش خودتنظیمی براساس بسته آموزشی گراهام و هریس (2005) طی چهارده جلسه به مدت زمان هر جلسه 105 دقیقه برای گروه آزمایش برگزار شد. برای تحلیل داده ها، روش تحلیل کوواریانس و آزمون مجذور خی در نرم افزار SPSS به کار رفت. سطح معناداری آزمون ها 0٫05 بود.

نتایج نشان داد، پس از حذف اثر پیش آزمون، آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر افزایش متغیر انگیزه درونی در یادگیری مقاله نویسی انگلیسی در دانشجویان دارای نشانگان اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی موثر بود (0٫001>p). مجذور اتای به دست آمده نیز 0٫541 بود.

استفاده از روش آموزشی راهبردهای خودتنظیمی بر افزایش انگیزه تحصیلی در یادگیری مقاله نویسی انگلیسی به عنوان زبان دوم، در دانشجویان دارای نشانگان اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی تاثیر دارد.