اثر مداخله فراهم سازی حرکتی محیط بر رشد اجتماعی نوپایان

رشد کودک بر مبنای ترکیبی از عوامل محیطی، ارگانیسمی، فیزیولوژیکی و ژنتیکی شکل می گیرد. تحقیقات اخیر در زمینه رشد کودک و نوزاد به طرز قانع کننده ای نشان می‎دهند که بهترین سطح رشد با یک محیط برانگیزاننده و حمایت زمینه‎ای قوی است که رخ می‎دهد. هدف کلی این تحقیق ارزیابی اثر مداخله فراهم سازی محیط بر رشد اجتماعی نوپایان 42-24 ماهه است. نمونه های این تحقیق شامل 46 نوپای سالم 42-24 ماهه شهرستان قوچان هستند که به روش خوشه ای چندمرحله ای از بین جامعه به صورت تصادفی انتخاب شدند. نمونه ها در سه گروه تجربی (16 نفر)، مهدکودک (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 36 جلسه (3 ماه) در محیط فراهم سازی شده قرار گرفت. در این تحقیق برای بررسی محیط خانه نوپایان و محیط فراهم سازی شده برای گروه تجربی از مقیاس خودسنجی فراهم سازی در محیط خانه برای رشد حرکتی و برای رشد اجتماعی از مقیاس واینلند استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیر تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد که بین رشد اجتماعی گروه ها تفاوت معنا داری وجود نداشت (963/0=P). یافته های حاصل نشان داد که فراهم سازی محیط بر رشد اجتماعی نوپایان گروه تجربی اثر نداشت. بنابراین نتیجه مطالعه حاضر فراهم سازی محیط را بر رشد اجتماعی نوپایان 42-24 ماهه موثر نمی داند.