مقایسه حساسیت کنجد و عدس در برابر اثرات باقیمانده های خاکی علف کش های توتال، آپیروس و آتلانتیس

 این پژوهش به منظور مطالعه میزان حساسیت کنجد (Sesamum indicum L.) و عدس (Lens culinaris L.) در مقابل بقایای خاکی سه علف کش توتال، آپیروس و آتلانتیس تحت شرایط گلخانه ای صورت پذیرفت. طرح آزمایشی از نوع طرح کاملا" تصادفی در پایه فاکتوریل با سه تکرار بود. صفات مورد مطالعه در این آزمایش طول ساقه و ریشه و همچنین وزن خشک ساقه و ریشه در مورد هر دو گونه گیاهی بود. بر اساس نتایج مشاهده شد که بیشترین مقدار بقایای آتلانتیس سبب کاهش طول ساقه کنجد به میزان 91/61 درصد در مقایسه با کرت های شاهد شد. این علف کش سبب کاهش وزن خشک ساقه کنجد به میزا ن 88/93 درصد در مقایسه با کرت های شاهد شد که این میزان به طور معنی داری با مقادیر کاهش ایجاد شده به وسیله علف کش های توتال و آپیروس بیشتر بود. نتایج نشان دادند که بیشترین (76/67 درصد) و کمترین (53/13 درصد) میزان کاهش در طول ساقه عدس در مقایسه با کرت های شاهد به ترتیب توسط علف کش های آتلانتیس و توتال ایجاد گردید. ضمنا" مقادیر GR50 مربوط به علف کش های توتال، آپیروس و آتلانتیس که به ترتیب به میزان 0/5، 0/51 و 1/1 گرم در هکتار بودند برای گیاه کنجد در مقایسه با عدس به طور معنی داری کمتر برآورد شدند. به طور کلی کنجد حساسیت بیشتری در مقایسه با عدس در مقابل کاربرد علف کش های توتال، آپیروس و آتلانتیس نشان داد. بنابراین کاربرد گیاه کنجد در مطالعات زیست سنجی در مقایسه با گیاه عدس می تواند ابزار موثرتری باشد.