پاسخ های فیزیولوژیکی گندم (.Triticum aestivum L) تحت تاثیر کمبود آب و تراکم گیاه

به منظور بررسی تاثیر تراکم بوته (300، 400، 500 ، 600 و 700 بوته در مترمربع) بر رشد و عمکلرد گندم تحت شرایط کمبود آب (100، 75 و 50 درصد نیاز آب زراعی: به ترتیب I100 ، I75 و I50)، این مطالعه در طی سال های 89-1388 انجام شد. در هر دو سال، کمبود آب منجر به کاهش معنی دار عملکرد، اجزای عملکرد، شاخص سطح برگ (LAI) و پتانسیل آب برگ (Ψw) گردید. در مقابل، دمای کانوپی (CT) به طور قابل توجهی در شرایط کمبود آب، افزایش یافت. همچنین افزایش تراکم بوته از 300 به 600 بوته در متر مربع، باعث افزایش معنی دار عملکرد دانه در  تیمارهای I100 و I75 شد. بیشترین عملکرد دانه در سال اول و دوم، به ترتیب به میزان 525/9 و 564/2 گرم در متر مربع، در تراکم 600 بوته در متر مربع و رژیم آبیاری I100 بدست آمد. همچنین این تراکم بوته در رژیم های آبیاری I75 و I50، مناسب ترین تراکم گیاهی بود. افزایش تراکم بوته باعث کاهش وزن هزار دانه و تعداد دانه در سنبله و نیز موجب افزایش تعداد سنبله در متر مربع شد. در سال اول، افزایش تراکم بوته از 300 به 600 بوته در مترمربع باعث افزایش قابل توجه LAI در کلیه رژیم های آبیاری شد، در حالیکه در سال دوم، حداکثر LAI در تراکم 700 بوته در متر مربع، مشاهده شد. مشخص گردید افزایش تراکم گیاه باعث کاهشΨw  و CT، در هر دو شرایط آبیاری مطلوب و تنش گردید. در نتیجه، بر اساس نتایج، تراکم 600 بوته در متر مربع، تراکم بهینه گیاه در شرایط تنش و غیر تنش پیشنهاد می شود. می توان بیان داشت تعدیل تنش خشکی با افزایش تراکم گیاهی، در ارتباط با افزایش LAI و نیز کاهش CT بوده است.