الگوی جامعه شناختی تحول رفتار کارکنان کلانتری ها و پاسگاه های انتظامی فرماندهی انتظامی ویژه غرب استان تهران

 برقراری امنیت پایدار از طریق همکاری مردم با پلیس میسر است و در این همکاری، نحوه ارتباط، عملکرد و رفتار مناسب و موثر پلیس با شهروندان، نقش اساسی را ایفا می‌کند؛ بنابراین شناسایی علمی و ارایه الگوی عملی راهکارهای تحول در ارتباط و رفتار کارکنان کلانتری‌ها و پاسگاه‌های انتظامی به‌عنوان هدف اصلی این پژوهش، می‌تواند در این زمینه یاری گر سازمان پلیس باشد.

 این پژوهش، از نظر روش از نوع ترکیبی (کیفی- کمی) است. به‌منظور تایید مولفه‌های احصا شده و سنجش روایی و اعتبار الگو، پرسش نامه محقق ساخته‌ای تنظیم و از داده‌های گردآوری‌شده برای تحلیل عاملی تاییدی بهره‌برداری شد. جامعه آماری، شامل صاحب‌نظران، فرماندهان و روسای پلیس پیشگیری و کلانتری‌های فرماندهی انتظامی ویژه غرب استان تهران است. در مرحله اول، تعداد 35 نفر و در مرحله تعیین روایی، 70 نفر کارشناس و متخصص به‌صورت روش هدفمند به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. برای حصول اطمینان از اعتبار پرسش نامه، از اعتبار محتوایی و برای سنجش پایایی مقیاس‌های مورداستفاده، از روش ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد.

بر اساس نتایج تحلیل عاملی، مقدار بار عاملی همه عوامل موثر بر تحول رفتاری کارکنان اعم از عوامل اعتقادی، مدیریت و نقش فرماندهان، عوامل روان‌شناختی، آموزش، ساختار سازمانی و شغل، نظارت و کنترل و عوامل فراسازمانی بزرگ‌تر از 40/0 و مطلوب است.

به‌طورکلی، بر اساس یافته‌ها و نتایج حاصل از پژوهش، سه دسته عوامل (باوراننده، برانگیزاننده و بازدارنده) در تحول رفتاری کارکنان کلانتری‌ها تاثیر دارد که تعامل صحیح، اثربخش و هم‌افزای این عوامل، موجب تثبیت و تحکیم رفتارهای سازنده، مقبول و استاندارد و از بین رفتن رفتارهای مسیله‌ساز و مشکل‌آفرین در سازمان ناجا می‌شود.