نقش عوامل القا کننده ژن های بیماریزا در بهبود تراریزش به روش in planta در گندم (triticum aestivum)

تراریزش به واسطه Agrobacterium یکی از راه های طبیعی و ایده آل ورود ژن به ژنوم گیاه است. اما، عمدتا نیاز به استفاده از تکنیک کشت بافت است که در آن تمایز سلولها و باززایی گیاه اتفاق می افتدکه همراه با جهش های سوماتیکی و عمدتا نامطلوب همراه است. در این پژوهش ارقام گندم، به روش in planta و مستقل از کشت بافت تراریزش شدند. آزمایش با دو سویه ی Agrobacterium به نام های EHA105 و LBA4404 حاوی ناقل pCAMBIAl105.1R، سطوح مختلف استوسرینگون (0، 50 ، 100 و 200 (µM ، دو سطح گلوکز به عنوان منبع کربن ، سه رقم گندم (آذر2، الوند و سرداری) در دو تکرار به صورت طرح کاملا تصادفی فاکتوریل انجام شد. بر این اساس، جنین بالغ در مرحله مشخص با Agrobacterium مایه زنی شد. کارایی تراریزش با آزمون مقاومت بافت های برگی به آنتی بیوتیک هایگرومایسین، آزمون هیستوشیمیایی GUS و آزمون PCR با استفاده از سه تراژن ناحیه T-DNA بررسی شد. بالاترین کارایی تراریزش در هر دو سویه Agrobacterium در سطح µM 200 استوسرینگون و 15% گلوکز در داخل محیط القایی به دست آمد. با بررسی بیان ژن های vir با استفاده از تکنیکqRT-PCR نیز افزایش بیان ژن های virB2 و virD2 در سطح µM 200 استوسرینگون و 15% گلوکز را در مقایسه با شاهد بدون القاگرهای فوق را تایید کرد. به منظور آنالیز نسل T1، گیاهان احتمالا تراریخت در حضور آنتی بیوتیک هایگرومایسین جوانه دار شده و برای تایید تراریزش نسل T1از همان آزمون های نسل T0 استفاده شد و کارایی در این نسل تعیین شد. نتایج اخیر نشان داد که روش فوق نسبتا ارزان، سریع و کارا در انتقال تراژن به ژنوم گیاهان گندم و سایر غلات است.