درمنه زار، وسیع ترین اکوسیستم مرتعی ایران

درمنه زارها میلیون ها هکتار از رویشگاه های طبیعی کشور را به خود اختصاص می دهند و وسیع ترین اکوسیستم مرتعی ایران به شمار می روند. وابستگی انواع جوامع گیاهی و جانوری به این رویشگاه ها موید ظرفیت بالای آن ها است و مدیریت اکوسیستمی و جامع در این رویشگاه ها بسیار حایز اهمیت است.. گونه های جنس درمنه در حدود 34 میلیون هکتار از مناطق استپی و نیمه استپی ایران، پراکنش دارند که حدود 21 درصد از مساحت خشکی های کشور را در بر می گیرند. این رویشگاه ها با توجه به سختی شرایط زیستگاهی، بسیار حساس و شکننده می-باشند. تغییرات آب و هوایی، چرای مفرط و تغییر کاربری اراضی، در تعیین سرنوشت این رویشگاه ها بسیار مهم می باشند. تقسیم بندی درمنه زار با رویکرد مدیریت چرای دام نگاهی نامناسب و تحمیلی به-شمار می رود و موجب غفلت از پتانسیل واقعی این رویشگاه ها شده است، در حالیکه نتایج مطالعات مختلف صورت گرفته در این مناطق نشان می دهد متوسط تولید علوفه در این اکوسیستم ها بسیار ناچیز و حدود 150 کیلوگرم در هکتار است، این ارزش گذاری با نگاه تامین علوفه مانع اتخاذ راهبردی مناسب در سیستم دام پروری کشور برای تامین انرژی مورد نیاز دام می گردد. لذا با توجه به شکنندگی این اکوسیستم ها و خدماتی که این عرصه های طبیعی به کشور ارایه می کنند بازنگری در مدیریت آن ها در راستای استفاده از توان واقعی در حفظ تنوع زیستی و حفاظت آب و خاک امری ضروری است.