توکسینولوژی حلزون های زهرآگین دریایی

تعداد گونه های حلزون های دریایی زهراگین به طرز شگفت آوری زیاد هستند. ونوم های مخروطی ها، در یک مجرای لوله ای طویل از یک دستگاه زهری پیچیده، تولید می شوند و کوکتلی از توکسین های متعدد به ویژه کونوتوکسین ها را تشکیل می دهند که از قدرت و اختصاصیت بالایی برای گیرنده های اختصاصی اهداف خود برخوردار هستند. آن ها کانال ها، گیرنده های مختلف عصبی عضلانی و یا هورمون های قربانی را مهار و موجب تداخل در سیگنال های انتقالی طعمه یا بازداری شکارچیان می گردند. حلزون های مخروطی، توانایی شگفت انگیزی برای جابجایی سریع بین دو نوع مختلف ونوم های شکاری یا دفاعی در پاسخ به محرک های دفاعی یا شکاری را دارا می باشند. کونوتوکسین ها و کونوپپتیدهای مختلفی چون α-کونوتوکسین ها، σ-کونوتوکسین ها، ω-کونوتوکسین ها، μ-کونوتوکسین ها، ψ-کونوتوکسین ها، τ-کونوتوکسین ها، δ-کونوتوکسین ها و κ-کونوتوکسین ها، کونکونیتزین ها، کونانتوکین ها، کونتریفان ها، کونوتوکسین های Ac1، کونوانسولین ها، کونوتوکسین های شبه-گرانولین از کونوییدها؛ اوگرپپتیدها از ونوم پپتیدهای خانواده تربریده؛ توریپپتیدها از ونوم پپتیدهای خانواده توریده؛ کراسیپپتیدها از ونوم پپتیدهای حلزون های کراسیسپیریده؛ کلاتورلیپپتیدها از ریزکونوییده های زهرآگین کلاتورلیده و توکسین های دیگری چون پپتیدهای آرفامید و شبه نوروپپتیدهای درون زایی نظیر کونوپرسین ها و نیز کونتولاکین ها در زهر مخروطی ها دیده شده اند که عمکردهای زیستی و فارماکولوژیک شگفت انگیزی را نشان داده اند. با توجه به مورد تایید قرارگرفتن برخی کونوتوکسین ها از جمله داروی ضددرد زیکونیتاید (Prialt®)، در کارآزمایی های بالینی و پتانسیل زیست پزشکی آن ها، تحقیقات فعلی به این توکسین ها معطوف گشته است. استفاده از رویکردهای ونومیکس یکپارچه، سرعت کشف توالی های کونوتوکسین بیان شده را به طرز چشمگیری افزایش داده است. امید است که با درک بهتر و شناسایی کونوتوکسین ها و سایر توکسین های به دست آمده از سایر حلزون های دریایی، در درمان بیماری هایی که بشر در برابر آن ها تسلیم شده است، مورد استفاده قرار گیرند.