طراحی پیاده راه با رویکرد ارتقای تعاملات اجتماعی (نمونه موردی خیابان منصور آباد شیراز)

تعاملات اجتماعی از ملزومات انسان‌ها برای گذراندن زندگی روزمره می‌باشد. هرچه جامعه‌ مدرن تر می‌شود، نیاز به ارتباطات جمعی در فضا‌های باز بیشتر احساس می‌شود.رفع این خواسته بشر، یکی از مسایل تاثیرگذار بر جامعه است. پیاده راه‌های شهری یکی از مهم ترین بخش‌های ارتباطات و تعاملات اجتماعی بین مردم می‌باشد. این تحقیق با هدف ارتباط و ارتقای تعاملات اجتماعی در خیابان منصور آباد شیراز صورت گرفته است. تحقیق از نوع کمی -کیفی می‌باشد و از طریق پرسش نامه محقق ساخت و همچنین با بررسی آلفای کرونباخ و بر اساس جدول مورگان، باتوجه به تعداد جامعه آماری960 نفر ، 292 نفر برای نمونه به روش تصادفی انتخاب شده‌اند و در نهایت تعداد 60 پرسشنامه تکمیل و برگردانده شد که جهت تجزیه وتحلیل مورد ارزیابی قرارگرفت. ابزار فیش‌برداری به صورت نقل قول مستقیم و غیرمستقیم و تخلیص و ترجمه صورت می‌گیرد و در بخش میدانی ابزار‌های پرسشنامه، جداول ارزیابی و امکان‌سنجی مورد استفاده قرارگرفته است. نتیجه این تحقیق شامل: ارایه راهکار‌ها یی در جهت طراحی این پیاده راه در راستای افزایش تعاملات اجتماعی مطلوب و مثبت میباشد و در نهایت می‌توان براساس اصلیترین معیار‌های طراحی پیاده راه با استفاده از الگو‌های طراحی منظر که شامل معیار‌های اجتماعی-اقتصادی معیار کالبدی-فضایی، معیار ترافیک و دسترسی، معیار عملکردی، معیار هویت و حس مکان، معیار دید و منظر و ارتباط با طبیعت می‌باشد؛ طراحی در خیابان را بر اساس آن انجام داد. در آخر یک نمونه از طراحی در این خیابان قرار گرفته است.