نقش میانجی خود تنظیمی در رابطه بین مشغولیت شاگردان و انگیزش در بین زبان آموزان ایرانی: روش مدل سازی معادلات ساختاری

رابطه ی بین مشغولیت شاگردان و انگیزش زبان آموزی معنی دار هست. با این وجود، ماهیت این ارتباط همچنان نیازمند شناخت بیشتر است. از این رو، هدف تحقیق حاضر بررسی این ارتباط با در نظر قرار دادن نقش میانجی زبان آموزی خود تنظیمی بین چهار بعد مشغولیت شاگردان و انگیزش زبان آموزی بین زبان آموزان زبان انگلیسی در ایران می باشد. بعنوان هدف فرعی، این تحقیق رابطه ی بین ابعاد مشغولیت شاگردان و زبان آموزی خودتنظیمی را نیز بررسی می کند. تعداد شرکت کنندگان در تحقیق که به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند 146 زبان آموز سطح متوسط بود که در موسسه کانون زبان ایران، شعبه بزرگسالان آقایان شهر گرگان مشغول یادگیری زبان انگلیسی بودند. به این شرکت کنندگان که بصورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند سه پرسشنامه داده شد. داده های جمع آوری شده با روش مدل سازی معادلات ساختاری حداقل مربعات جزیی مورد تجزیه و تحلیل فرار گرفت. نتایج نشان داد که زبان آموزی خودتنظیمی در رابطه بین مشغولیت شاگردان و انگیزش زبان آموزی نقش میانجی ایفا نمی کند. علاوه بر این، یافته های تحقیق حاکی از آن بود که بجز مشغولیت عاطفی، سه مشغولیت دیگر (رفتاری، شناختی، و عاملی) دارای رابطه معنی دار با زبان آموزی خودتنظیمی بودند.