تاثیر مقاله های دیجیتال چندوجهی بر توانایی نگارش دانشجویان ایرانی رشته زبان انگلیسی با توجه به خودکارآمدی آنها

علی رغم توجه روزافزون محققان به مقاله های دیجیتال چندوجهی و اهمیت باور خودکار آمدی در تقویت مهارت نگارش انگلیسی، این مهارت در ایران هنوزبه شکل سنتی تدریس می گردد. پژوهش ترکیبی حاضر با طرح متوالی تبیینی با هدف بررسی همزمان مقاله های دیجیتال چندوجهی و باور خودکار آمدی بر توانایی نگارش دانشجویان ایرانی رشته زبان انگلیسی انجام پذیرفت. دو گروه 29 و 30 نفره از دانشجویان رشته زبان انگلیسی به روش دست نخورده انتخاب شدند. در یک گروه مقاله های دیجیتال چندوجهی و در گروه دیگر مقاله های یک وجهی تدریس شد. در انتهای ترم هر دو گروه پرسشنامه خودکارآمدی را کامل کردند. نتایج آزمون مانوای دوراهه نشان داد که گروه مقاله های دیجیتال چندوجهی عملکرد بهتری در توانایی نگارش در محتوا، ارتباط موفق، و ساختار داشتند هرچند در زبان تفاوت معناداری بین دو گروه یافت نشد. باورخودکارآمدی نیز تاثیر چشمگیری روی توانایی نگارش در هر دو گروه مقاله های دیجیتال چندوجهی و یک وجهی داشت. بر اساس نمره به دست آمده از پرسشنامه ها، هشت دانشجو با بالاترین و پایین ترین نمره خودکارآمدی برای مصاحبه نیمه ساختاری انتخاب شدند تا تعبیر خود را درباره مقاله های دیحیتال چندوجهی بیان کنند. تحلیل محتوای مصاحبه ها نیز بیانگر این بود که دانشجویان با خودکارآمدی بالا تعبیر مثبتی نسبت به مقاله های دیجیتال چندوجهی داشتند هر چند دانشجویان با خودکارآمدی پایین معتقد بودند مقاله های دیجیتال چندوجهی نقش چندانی در تقویت توانایی نگارش آنها نداشتند. پژوهش حاضر بیانگر ضرورت تغییر رویکردهای آموزشی و تقویت خودکارآمدی در تدریس مهارت نگارش می باشد.