بحران زیستی انتهای پرمین میانی در برش دره همبست، ناحیه آباده، جنوب غرب ایران و مقایسه آن با رسوبات همزمان در شرق تتیس

بررسی گسترش تنوع زیستی در نهشته های نزدیک به مرز پرمین میانی و بالایی در برش دره همبست نشان می دهد با توجه به تغییرات بارز محیطی و فونایی در افق های راسی زیر واحد 4a سازند آباده، انقراض انتهای گوادالوپین در این برش پیش از مرز گوادالوپین- لوپینگین روی داده است. تغییرات جالب توجه نزدیک به مرز گوادالوپین- لوپینگین در این برش، حضور دولومیت و سنگ آهک استروماتولیتی است که در بالاترین بخش زیر واحد 4a وجود دارد و کم عمق شدگی محیط رسوبی و نیز کاهش چشمگیر تنوع زیستی را نشان می دهد. عامل بحران زیستی انتهای گوادالوپین در برش دره همبست به احتمال زیاد متاثر از کاهش سطح آب دریا بوده است. بررسی افق انقراض انتهای گوادالوپین در جنوب چین و ژاپن نشان دهنده قرارگرفتن آن در انتهای کپیتانین است. در جنوب چین (برش پن گلیتن) و آباده (برش دره همبست) پس روی جهانی انتهای پرمین میانی که یکی از عوامل مهم انقراض در انتهای کپیتانین است، فقط آثاری از کم عمق شدن را نشان می دهد که همراه با تغییرات محیطی و فونایی و شاهدی بر انقراض انتهای گوادالوپین است. در برش های انتهای پرمین میانی در ژاپن آثار پس روی و بیرون زدگی رسوبات در این فاصله زمانی مشهود است. در برش دره همبست، زون فرامینیفری Hemigordius irregulariformis به سن بالاترین بخش کپیتانین دارای تعداد کمی از گونه های Codonofusiella که در قسمت قاعده ای زیر واحد 4b قرار دارد، نشان دهنده ظهور دوباره فونای فرامینیفری پس از افق انقراض انتهای گوادالوپین است؛ در حالی که در جنوب چین و ژاپن زون فوزولینیدی Codonofusiella-Reichelina به سن وچیاپینگین آغازی نشان دهنده بهبود و ازسرگیری ظهور فرامینیفرها پس از انقراض پرمین میانی است.