اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ابعاد صمیمیت زناشویی زنان پیش یائسه

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ابعاد صمیمیت زناشویی زنان پیش یایسه بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و گواه و طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری 2 ماهه و جامعه آماری 86 زن پیش یایسه مراجعه کننده به خانه های سلامت شمال شهر تهران در سال 1397 بود. که پس از اعلام فراخوان و غربالگری با استفاده از پرسشنامه های صمیمیت زناشویی باگاروزی (2001) 40 زن به شیوه در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش (20 زن) و گواه (20 زن) به صورت تصادفی جایگزین شدند. برنامه درمان پذیرش و تعهد هیز و استرواسال (2010) طی 8 جلسه 90 دقیقه به صورت هفتگی یک جلسه در مورد گروه آزمایش اجرا شد. هر دو گروه در سه مرحله به پرسشنامه های پژوهش پاسخ دادند و داده ها با استفاده از تحلیل واریانس مختلط با اندازه گیری مکرر تحلیل شد. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر صمیمیت عاطفی (89/3=F، 046/0=P)، صمیمیت روان شناختی (72/7=F، 008/0=P)، صمیمیت عقلانی (31/15=F، 001/0=P)، صمیمیت جنسی (53/11=F، 002/0=P)، صمیمیت بدنی (87/7=F، 008/0=P)، صمیمیت معنوی (64/11=F، 002/0=P)، صمیمیت زیبایی شناختی (64/11=F، 002/0=P) و صمیمیت اجتماعی-تفریحی (75/14=F، 001/0=P)  اثر داشته و این اثر در مرحله پیگیری دو ماهه پایدار مانده است. از آنجا که درمان پذیرش و تعهد منجر به انعطاف پذیری روانشناختی و تعهد فرد به انجام اعمال معنادار مبتنی بر ارزش های انسانی می شود؛ می توان از آن به عنوان روش مداخله ای موثر برای بهبود ابعاد صمیمیت زناشویی در زنان پیش یایسه استفاده کرد.