واکاوی جامعه شناختی پیامدهای گرایش به سگ گردانی در سنجه جرم شناسی با تاکید بر نقش پلیس در برخورد با این پدیده

در حال حاضر موضوع نگهداری از سگ به عنوان حیوان خانگی به رویه عمومی گسترده ای در جامعه تبدیل شده است و گواه بحرانی شدن اوضاع اجتماعی و تغییر فرهنگ و سبک زندگی ایرانی- اسلامی و تمایزجویی اجتماعی است؛ چرا که در فرهنگ ایرانی- اسلامی، زندگی با حیوانات یکی از امور نامتعارف جامعه محسوب می شود که از نظر اسلام نیز مورد نکوهش قرار دارد. از این رو نوشتار حاضر درصدد است تا راهکارهایی را به منظور رفع نارسایی های نظام کیفری ملی ارایه نماید.

 پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر نوع پژوهش، توصیفی- تحلیلی است که با استفاده از منابع کتابخانه ای، مطالب آن جمع آوری شده است.

 یافته ها نشان می دهد پدیده سگ گردانی تاکنون باعث بروز مشکلات متعددی از قبیل دلهره، اضطراب، هراس و ترس؛ سلب آسایش و آرامش روانی همسایگان به ویژه در محیط های آپارتمانی و بروز نزاع و درگیری بین مردم؛ تحمیل هزینه های سنگین خرید، مراقبت و نگهداری حیوانات یاد شده بر اقتصاد جامعه و خانواده ها؛ آلوده سازی، نجس کردن و ایجاد مشکلات بهداشتی در اماکن و معابر عمومی؛ تسری، انتقال و فراگیری بیماری های فراوان مشترک بین انسان و حیوان و تغییر تدریجی سبک زندگی ایرانی اسلامی و جایگزینی احساسات و روابط عاطفی با حیوان به جای روابط انسانی و خانوادگی شده است.

در قوانین کشور جرمی به عنوان سگ گردانی تعیین نشده است. با نگاهی به قوانین و مقررات موضوعه نیز می توان خلا قانونی درباره این پدیده را تصدیق کرد. از این رو راهکارهایی در مواجهه با حیوانات مضر و خطرناک و صیانت از حقوق عامه در قالب الحاق چهار ماده واحده؛ به عنوان ماده (688 مکرر1)، (688 مکرر2)، (688 مکرر3) و (688 مکرر4) به قانون مجازات اسلامی (کتاب پنجم- تعزیرات)، ارایه می شود.