مقایسه اثرات تمرینات هوازی تناوبی شدید و تمرینات تداومی بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان تحت هورمون درمانی

فعالیت ورزشی به عنوان یک دارو برای کنترل و درمان سرطان و عوارض ناشی از آن پیشنهاد شده است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر 12 هفته تمرین هوازی تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط بر مولفه ‏های کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان تحت هورمون درمانی بود.

39 نفر بیمار مبتلا به سرطان پستان بر اساس معیارهای تعیین شده و  داوطلبانه در مطالعه حاضر شرکت کرده و به ‏صورت تصادفی به سه گروه: تناوبی شدید (13 نفر)، تداومی با شدت متوسط (14 نفر) و گروه کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. دو گروه تمرینی به مدت 12 هفته و به صورت سه جلسه در هفته تمرینات ورزشی خود را به انجام رساندند. شاخص کیفیت زندگی از طریق پرسشنامه ارزیابی عملکردی درمان سرطان (FACT) در دو مرحله قبل و بعد از شروع مداخله سنجش شد. از آزمون تحلیل کوواریانس برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.

 مشاهده شد که بهزیستی جسمانی در گروه تمرینات تداومی با شدت متوسط نسبت به گروه کنترل بهبود معنی‏ دار یافته بود (0/010=P). همچنین، بعد عاطفی در هر دو گروه تمرینات تناوبی شدید (0/010=P) و تداومی با شدت متوسط (0/016=P) نسبت به گروه کنترل بهبود معنی ‏داری یافته بود. علاوه براین، تفاوت معنی‏ دار بین گروه تناوبی شدید با گروه کنترل (0/050=P)  در بعد عملکردی مشاهده شد. در مجموع نمره کل کیفیت زندگی در هر دو گروه تمرینات تناوبی شدید (0/001=P) و تمرینات تداومی با شدت متوسط (0/005=P) نسبت به گروه کنترل بهبود معنی‏ دار داشت.

به ‏طور کلی این مطالعه نشان داد که هر دو برنامه تمرینات تداومی و تناوبی شدید موجب بهبود شاخص کیفیت زندگی در بیماران می شود، با این حال به ‏نظر می‏ رسد که برای مقایسه دقیق‏ تر این برنامه ‏ها، حجم نمونه بزرگتری لازم باشد.