ارائه مدل ساختاری تاثیر ظرفیت سازمانی بر چابکی سازمانی با نقش میانجی گری انسجام سازمانی

چابکی سازمان و تطابق با تغییرات، اصلی ترین عامل بقای سازمان ها به شمار می رود. هدف این پژوهش تبیین مدل ساختاری تاثیر ظرفیت سازمانی بر چابکی سازمانی با نقش میانجی گری انسجام سازمانی می باشد.

پژوهش حاضر از نظر ماهیت و روش، توصیفی از نوع علی و از منظر هدف کاربردی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان اداره کل بهزیستی استان خراسان جنوبی می باشد که تعداد 103 نفر به عنوان نمونه آماری و از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از سه پرسشنامه استاندارد استفاده شده و اعتبار ابزار گردآوری داده ها از طریق روایی صوری و محتوایی و پایایی آن با محاسبه آلفای کرونباخ به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از شاخص های توصیفی و مدل سازی معادلات ساختاری با کمک نرم افزار SPSS و Smart PLS انجام شده است.

براساس یافته های بدست آمده از آزمون ضریب همبستگی، فرضیه مبتنی بر وجود رابطه بین متغیرهای ظرفیت سازمانی، انسجام سازمانی و چابکی سازمانی در سطح آلفای 05/0 تایید شد. همچنین تاثیر متغیر ظرفیت سازمانی بر انسجام سازمانی با ضریب مسیر 549/0، تاثیر متغیر انسجام سازمانی بر چابکی سازمانی با ضریب مسیر 195/0 و تاثیر ظرفیت سازمانی بر چابکی سازمانی با ضریب مسیر 567/0 تایید گردید. همچنین در سطح معناداری 95/0 تاثیر میانجی گری متغیر انسجام سازمانی در رابطه بین ظرفیت سازمانی و چابکی سازمانی مورد قبول واقع شد.

ظرفیت سازی و انسجام در سازمان ها بر ایجاد وضعیت چابکی سازمانی موثر است و سازمان ها می تواند در شرایط متغیر امروزی، از طریق شناخت و تقویت ظرفیت ها و انسجام در سازمان، به چابکی دست پیدا کنند.