رویکرد فقه اسلامی به «مدلینگ»

این پژوهش در پی یافتن پاسخی است برای این پرسش که رویکرد فقه اسلامی به هنر - صنعت «مدلینگ» چیست. حاصل تحقیق این است که «مدلینگ» در فرض تعریفی که از آن در عرف ارایه می شود، در مورد مردان و کودکان اغلب جایز می باشد اما در خصوص بانوان در قریب به اتفاق موارد، از مصداق های تبرج و جاهلیت مدرن بوده و حرام است؛ زیرا تبرج همه گونه آرایه و زینت ظاهری و باطنی زنانه را در برمی گیرد؛ و در قالب های مختلف پوششی، رفتاری و گفتاری قابل نمایش است؛ و مدل جز با اظهار این زینت ها نمی تواند به تبلیغ کالا بپردازد؛ فقیهان نیز در تمام مواردی که زمینه ساز فتنه و فساد باشد، حکم به حرمت داده اند؛ اما با توجه به این که عنوان مدل را می توان از کودکی در تبلیغ لباس بچگانه تا تصویر سیاست مداری بر روی جلد یک مجله شامل دانست، پذیرفتنی است اگر شمول بیشتری برای «مدلینگ» قایل شویم؛ و از تعریفی که معمولا از این واژه در عرف شناخته می شود پا فراتر گذاریم و هر نوع تبلیغی را که با شمایل انسان انجام می گیرد، در نظر بگیریم، با این فرض، فعالیت هایی که مفید و دارای منافع محلله بوده و در چارچوب شریعت اسلام باشد، مانعی نخواهد داشت؛ و می توان از این امکان حتی در تبلیغات دینی نیز استفاده نمود. شیوه پژوهش در این نوشتار کتابخانه ای و فیش برداری و روش حل مسیله تعریفی و تبیینی است؛ که از منابع معتبر فقهی و تفسیری بهره گرفته شده است.