اثر برخی مواد نفتی بر آب گریزی خاک های با بافت مختلف

آلاینده های نفتی از مهم ترین آلاینده های خاک و محیط زیست به ویژه در اطراف پالایشگاه ها و مسیرهای انتقال نفت هستند که می توانند بر بسیاری از ویژگی های خاک موثر باشند. آبگریزی، به عنوان یکی از ویژگی های مهم فیزیکی خاک نیز می تواند در خاک های مختلف به میزان متفاوتی تحت تاثیر آلاینده های نفتی قرار گیرد. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی اثر کاربرد سطوح صفر، 5/1، 3 و 5/4 درصد نفت خام، نفت سفید و گازوییل بر آب گریزی ایستا (زاویه تماس تعادلی آب با خاک) و پویا (مدت زمان نفوذ قطره آب به خاک) در خاک های لوم رسی، شن لومی و لوم شنی انجام شد. نتایج نشان داد که میانگین آب گریزی پویا در خاک شن لومی به طور معنی داری به میزان 27 برابر بیشتر از خاک های لوم رسی و لوم شنی و میانگین آب گریزی ایستا در خاک های شن لومی و لوم شنی به طور معنی داری به ترتیب به میزان 7 و 1 درصد بیشتر از خاک لوم رسی بود. همچنین میانگین آب گریزی پویا در خاک های تیمار شده با نفت سفید و گازوییل در مقایسه با نفت خام به طور معنی داری به ترتیب به میزان 100 و 96 درصد و میانگین آب گریزی ایستا به ترتیب به میزان 19 و 15 درصد کمتر بود. به طور کلی مواد نفتی سبب افزایش معنی دار آب گریزی شدند و بیشینه مقادیر آب گریزی در خاک های تیمار شده با نفت خام مشاهده شد.