اثربخشی رویکرد پذیرش و تعهد بر باورهای غیرمنطقی و تصویر بدنی در مبتلایان به سندرم روده تحریک‏پذیر

هدف:

 یکی از بیماری‏هایی که همه ابعاد وجود انسان را تحت تاثیر قرار می‏دهد و علاوه بر ناتوانی‏ های جسمانی، پیامدهای اجتماعی و روان‏شناختی به ‏دنبال دارد، سندرم روده تحریک‏پذیر است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی رویکرد پذیرش و تعهد بر باورهای غیرمنطقی و تصویر بدنی در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک‏پذیر انجام شد.

روش پژوهش: 

پژوهش نیمه‏ آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی بیماران مرد مبتلا به سندرم روده تحریک‏پذیر مراجعه‏ کننده به بیمارستان میلاد شهر تهران در سال 98-1397 تشکیل داد. با روش نمونه ‏گیری در دسترس و مبتنی بر هدف تعداد 30 نفر انتخاب و به شیوه تصادفی ‏سازی در دو گروه مساوی 30 نفری جایگزین شدند. گردآوری داده‏ ها با کمک پرسشنامه باور غیرمنطقی (جونز، 1968) و پرسشنامه روابط چند بعدی بدن-خود (کش، 1997) انجام شد. داده ‏ها با کمک روش‏های آمار توصیفی (میانگین و انحراف‏ معیار)، آزمون‏های مربوط به رعایت پیش فرض‏های آماری و واریانس با اندازه‏ گیری مکرر با نرم‏ افزار آماری SPSS نسخه 26 تحلیل شد.

یافته‏ ها:

 نتایج نشان داد که در مرحله پس آزمون بین میانگین نمره کل باور غیرمنطقی و ابعاد آن و نمره کل تصویر بدنی و ابعاد آن در افراد سه گروه از نظر آماری تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>P). این تفاوت در مرحله پیگیری سه ماهه نیز پابرجا بود (05/0>P).

نتیجه‏ گیری: 

یافته ‏های این مطالعه می‏تواند چشم‏انداز امیدوارکننده ‏ای از اثربخشی درمان ‏های موج سوم درمان شناختی-رفتاری بر سازه‏های روان‏شناختی مبتلایان به بیماری مزمن طبی به ویژه سندرم روده تحریک‏پذیر ترسیم نماید.