تاریخ و تاریخی‏ گری

این نوشتار در ابتدا تفاوت‏های میان شعر (ادبیات) و تاریخ را بررسی می‏کند؛ در شعر، همه چیز به احتمال ختم می‏شود، اما تاریخ مجبور است به هر امر ممکنی توجه کند. اما با نگاهی دقیق‏تر، مرزبندی بین تاریخ و شعر در هم می‏ریزد. در ادامه این نکته مطرح می‏شود که با ظهور «نو تاریخی‏گری آمریکایی» بار دیگر به سبک تاریخ‏نگاری هرودوت توجه شده است. نویسنده سپس به ماهیت تبیین تاریخی می‏پردازد و با اشاره به تفاوت امر تاریخی و امر علمی توضیح می‏دهد که امر علمی حاصل مشاهده و مبتنی بر رابطه علت و معلولی است و قابل پیش‏بینی و تکرارپذیر است. اما امر تاریخی مبتنی بر رابطه علت و معلولی قابل پیش بینی و تکرارپذیر نیست. ساخته‏های فرهنگی و تاریخی یک بار برای همیشه تولید شده‏اند اما تفسیر آنها به یک بار محدود نمی‏شود. یکه بودن واقعه تاریخی و اثر هنری آنها را به یک زمان خاص گره می‏زند، اما راه را برای نوعی تبیین باز می‏کند که در طول زمان تغییر می‏کند.