رویکرد سیستمی به مثابه روش شناخت در جهان بینی اسلامی مبتنی بر نظام فکری- فلسفی شهید مطهری

جهان بینی در واقع جهانی شناسی است و با مسئله «شناخت» ارتباط دارد به طوری که می توان جهان بینی را نوعی شناخت دانست. جهان بینی یعنی جهان تفسیری و شناختی عمیق از جهان هستی که این از مختصات وجود انسان است. تفاوت حیوان و انسان در وجود »انسانیت» و تفاوت انسان در «مراتب انسانیت» که مولد شناخت انسان است، می با شد. بنابراین  مسئله شناخت، مقوم «انسانیت» خواهد بود. با فرض تبعیت معادله شناخت از منبع، ابزار، روش و ارتباط آن اجزا با یک دیگر در جهان بینی اسلامی به قرایت شهید مطهری، روش هم سنخ با رویکرد جهان بینی اسلامی و منابع و ابزار شناخت در آن، مطرح می شود. مسیر تحلیل به این صورت است که در معادله مفروض، پس از استنباط دو متغیر منبع و ابزار در جهان بینی اسلامی، با اتکا به رویکرد جهان بینی و نیز بررسی هفت سطح معنایی مفهوم «روش» و نقد آن ها و در ادامه در نسبت سنجی با دو متغیر منبع و ابزار، روش در سطح معنایی رویکرد استنباط می گردد. رویکرد سیستمی به مثابه روش شناخت در جهان بینی اسلامی، رویکردی کل نگر به پدیده ها است، تا مفاهیم را در یک شبکه متعامل تعریف کند. دراین رویکرد هر موضوع و پدیده مورد شنناخت، در مقام یک سیستم فرض شنده که برای آن شبکه ای از عناصنر و نحوه ارتباط-تعامل آن ها با یک دیگر و هدف سیستم لحاظ میگردد.