تاثیر تیمار نیتروژن و سیلیسیم بر برخی پارامترهای فتوسنتزی و صفات کمی گیاه شنبلیله (Trigonella foenum graecum L.)

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف نیتروژن (0، 50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار به صورت کودآبیاری) و سیلیسیم (0، کودآبیاری یک میلی مولار، کودآبیاری دو میلی مولار، محلول پاشی یک میلی مولار، محلول پاشی دو میلی مولار) بر ویژگی های مختلف گیاه شنبلیله، آزمایشی به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی انجام شد. صفات مورد مطالعه در این آزمایش شامل: ارتفاع بوته، طول برگ، تعداد شاخه در بوته، طول ریشه، درصد ماده خشک ریشه، درصد ماده خشک اندام هوایی، رنگیزه های فتوسنتزی، میزان نیتروژن، نیترات و سیلیسیم گیاه بودند.طبق نتایج، تنها با دو تیمار نیتروژن 50 و 150 به همراه محلول پاشی یک میلی مولار سیلیسیم، ارتفاع بوته نسبت به شاهد برتری معنی داری نشان داد. تنها تیماری که طول ریشه آن بیشتر از شاهد ثبت شد، تیمار محلول پاشی یک میلی مولار سیلیسیم و بدون نیتروژن بود. بیشترین ماده خشک اندام هوایی در تیمار نیتروژن 150+ بدون سیلیسیم به دست آمد. همچنین تیمار محلول پاشی دو میلی مولار سیلیسیم بدون نیتروژن بالاترین درصد ماده خشک ریشه را نشان داد. کمترین مقدار کلروفیل کل و کارتنویید مربوط به تیمار محلول پاشی دو میلی مولار سیلیسیم بدون نیتروژن و کمترین مقدار تجمع نیترات، مربوط به تیمار محلول پاشی دو میلی مولار سیلیسیم بدون نیتروژن بود. تنها تیمار نیتروژن 100+ محلول پاشی دو میلی مولار سیلیسیم بود که غلظت سیلیسیم برگ بیشتری نسبت به شاهد داشت. به طور کلی، ترکیب تیماری نیتروژن 50 + محلول پاشی یک میلی مولار سیلیسیم در جهت بهبود رشد رویشی و تیمار نیتروژن 100 به منظور افزایش نفوذ برگی سیلیسیم و به همراه آن افزایش خاصیت ضد تنشی این عنصر مفید توصیه می گردد.