تحلیل رابطه انگاره های زیبایی شناسی و سبک های معماری بعد از مدرن؛ (مطالعه تطبیقی آثار معماران برجسته مدرن و پست مدرن)

صورت بندی همواره شاخصه ای کیفی برای ارزیابی اثر معماری بوده است، که در قالب سبک های معماری بروز می نماید. این صورت بندی تحت تاثیر عملکرد، تکنولوژی و تغییر ساختارهای آفرینش و ادراک زیبایی در دوران مدرن و تحت تاثیر محتوا، فرهنگ، تاریخ، معنا و ساختارهای نمادین زبانی در دوران پست مدرن بوده است. همزمان با تحولات نظریات زیبایی شناسی از اوایل قرن بیستم، سبک های متعددی در معماری به سرعت جانشین یکدیگر شدند، که در آنها اطلاعات زیبایی شناسانه و اطلاعات معنایی نسبت های متفاوتی دارند. بنابراین هدف این پژوهش بازشناسی سیر تحول انگاره های زیبایی شناسانه از قرن بیستم و کاوش در نوع رابطه این انگاره ها با تحولات سبکی معماری این دوره بوده است؛ پرسش اصلی این است که چگونه تحولات نظریات زیبایی شناسانه مدرن و پست مدرن بر تحولات سبکی این دوره اثرگذار بوده اند؟ لذا در این پژوهش کیفی از طریق استدلال منطقی به مدل سازی در این زمینه پرداخته شده و با بررسی نظریات زیبایی شناسانه این دوره در حوزه زیبایی شناسی نظری، ضمن استخراج مولفه های موثر، مقایسه ای تطبیقی با مصادیقی از آثار معماران برجسته مدرن و پست مدرن انجام گردید. نتایج پژوهش نشان می دهد که تحول اصلی در تغییر رویکرد فرمی به رویکرد معنایی نسبت به زیبایی شناسی، از دوران مدرن به پست مدرن، در معماری این دوره نیز مشهود است و در میان این طیف سه عامل عملکرد، تکنولوژی و فرهنگ در تغییر ساختارهای زیبایی شناسانه سبک های معماری نقش قابل توجهی را ایفا نموده اند.