تحلیل حقوقی قوانین شهری با تاکید بر مفهوم حق بر شهر و ارتباط آن با حقوق شهروندی

حق به شهر، مسیله ای با ماهیت اجتماعی، سیاسی و حقوقی است که با تعریف مجدد مفهوم حق شهروندی، مجموعه حقوقی را برای شهروندمدارتر کردن بستر زندگی شهری، به صورت شفاف و عادلانه مطالبه می کند. در این مقاله، ابتدا سعی شد تا با کنکاش در حوزه تیوری حق به شهر و مفهوم عدالت شهری، مجموعه ای از هنجارهای عمومی شهروندمداری تبیین شود. با توجه به ماهیت نظریات مذکور و انگاره مفهوم شهروندی از نگاه نظریه پردازان این حوزه ها، هر فرد به واسطه حضور در شهر و ایفای نقشی فعال در آن، مجموعه ای از حقوق اجتماعی را کسب می کند. با توجه به مطالعات انجام شده، این نتیجه حاصل شد که مجموعه حقوقی همچون حق به استفاده از مکان های شهری، آزادی، دموکراسی، مشارکت و...، می توانند به صورت هنجارهایی عمومی تعریف شوند که امر شهروندمداری در شهر را مرتفع سازند. در نهایت به واسطه تطبیق هنجارهای عمومی شهروندمداری با شاخصه های حقوق شهروندی و حقوق شهری و شاخصه های کیفی طراحی شهری مطرح شده توسط صاحب نظران این حوزه، کوشش شد تا چارچوب نظری جامعی در این خصوص تبیین شود.