ظرفیت سازی جوامع محلی در مدیریت بحران اجتماع محور: بررسی نقش عوامل فرهنگی

پژوهش حاضر به منظور ظرفیت سازی جوامع محلی در مدیریت بحران اجتماع محور با رویکرد فرهنگی در استانداری استان کرمان انجام شد. روش این پژوهش برحسب هدف، کاربردی و برحسب نوع داده ها آمیخته است. ارایه الگو به روش کیفی فراترکیب انجام شده؛ بدین صورت که با استفاده از روش فراترکیب 106 مقاله حوزه مدیریت بحران بررسی و با کمک تحلیل محتوا، ابعاد و کدهای مربوطه استخراج و میزان اهمیت و اولویت هر یک به کمک روش کمی آنتروپی شانون تعیین شد. جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه کارکنان استانداری استان کرمان هستند، که از طریق فرمول کوکران، تعداد 126 نفر انتخاب و پرسشنامه تحقیق بین آن ها توزیع شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از روش تحلیل عاملی تاییدی با نرم افزار اسمارت پی ال اس (نسخه 2) مورد استفاده قرار گرفت. طبق یافته های تحقیق، شاخص های استخراجی از مقالات در سه بعد قبل از بحران (آموزش و آگاهی، سرمایه اجتماعی و فرهنگی، مشارکت نظری، سرمایه معنوی) حین بحران (مشارکت عملی، ارتباطات، مدیریت احساسات مردم) و پس از بحران (خاطرات جمعی، مشارکت اجتماعی، رسانه جمعی و هویت بخشی) دسته بندی شده اند. در این میان، ابعاد قبل، حین و پس از بحران به ترتیب 99، 98 و 98 درصد از تغییرات الگوی مدیریت بحران اجتماع محور با رویکرد فرهنگی را تبیین می کنند. همچنین نتایج حاصل از تحلیل عاملی تاییدی نیز نشان داد که تمامی مولفه ها و شاخص های مدل پژوهش با اطمینان 99 درصد مورد تایید قرار گرفتند. در مرحله سوم پژوهش به منظور اولویت بندی مولفه ها و شاخص های پژوهش از روش سوآرا استفاده و مولفه ها و شاخص های پژوهش اولویت بندی شدند. نتایج نشان داد مولفه های آموزش عمومی، مشارکت عملی و مشارکت اجتماعی به ترتیب با اوزان نهایی 0.42، 0.35، 0.27 رتبه های اول تا سوم را دارا هستند.