اثر تعدیل قیمت حامل های انرژی بر اقتصاد و سرمایه گذاری جامعه شهری (مطالعه ی موردی کشور ایران)

هدف تحقیق بررسی اثر تعدیل قیمت حامل های انرژی بر اقتصاد با تاکید بر شاخص رفاهی و نیز بررسی این اثر بر سهم سرمایه گذاری خانوار شهری است. به این منظور با استفاده از اطلاعات بودجه خانوار شهری ایران طی دوره 1367 تا 1396 و با تکیه بر تیوری های مربوط به اندازه گیری تغییرات رفاهی مصرف کنندگان، فرمول تغییرات جبرانی در چارچوب سیستم تقاضای تقریبا ایده آل استخراج می گردد. در ادامه و پس از برآورد پارامترهای سیستم تقاضا، معیار شاخص رفاهی به تفکیک برای هر یک از حامل های انرژی موردمحاسبه قرار می گیرد. در گام بعد اثر تعدیل قیمت حامل های انرژی بر سهم سرمایه گذاری در بودجه خانوارها به روش مدل رگرسیون آستانه ای تخمین زده می شود. نتایج تحقیق نشان می دهد با افزایش قیمت واقعی هر حامل انرژی نسبت به کل مخارج انرژی، سهم مخارج آن حامل انرژی افزایش می یابد. ضرایب خود قیمتی تمامی حامل ها با سطح احتمال بسیار بالایی معنی دار هستند. از میان ضرایب خود قیمتی، برق بزرگ ترین ضریب و کمترین ضریب مربوط به فرآورده های نفتی است. کشش های خود قیمتی برق، گاز، بنزین و فرآورده های نفتی به ترتیب برابر 33/0-، 59/0-، 92/0 و 14/1- است. تعدیل قیمت حامل های انرژی بسته به کشش های خود قیمتی و سهم حامل های انرژی، خانوارهای شهری را دچار زیان رفاهی می کنند. با بررسی رابطه خطی و غیرخطی شاخص قیمت حامل انرژی و سهم سرمایه گذاری خانوار ، نتایج وجود رابطه مثبت و غیرخطی بین سهم سرمایه گذاری و شاخص قیمت حامل های انرژی را تایید می کند.