تدوین نشانگرهای سنجش مشارکت فعال دانشجویان رشته های علوم کشاورزی

مشارکت فعال دانشجویان سازه ای است که برای نخستین بار جهت درک و تبیین افت و شکست تحصیلی مطرح شد و به عنوان پایه ای برای اص الح روند تعلیم و تربیت مدنظر قرار گرفت. این تحقیق یک پژوهش کاربردی و در نگاه روش گردآوری اطلاعات، جزء پژوهشهای میدانی م یباشد. برای دست یابی به هدف پژوهش از روش های تحلیل سلسله مراتبی فازی و تحلیل عاملی استفاده شد. مشارکت کنندگان تحقیق در بخش تحلیل سلسله مراتبی فازی شامل 20 نفر از متخصصان در زمینه آموزش عالی کشاورزی بود که برای استخراج و تعیین اهمیت نسبی نشانگرهای سنجش مشارکت فعال دانشجویان، شرکت کردند. یافته های تحلیل سلسله مراتبی فازی نشان داد که یادگیری با همتایان، یادگیری همراه با کار، تجربه آموزی با مدرسان از اهمیت وزنی بیشتریدر مشارکت فعال دانشجویان گرایش های علوم کشاورزی برخوردار بودند. در بخش میدانی از جامعه ی آماری شامل 1000 تن از دانشجویان سال سوم و چهارم دانشگاه ها و دانشکده های کشاورزی، بر مبنای جدول گرجسی ومورگان 278 دانشجو  128 تن دختر و 118 تن پسر به عنوان حجم نمونه ی تحقیق با به کارگیری نمونه گیریطبقه ای با انتساب متناسب انتخاب شدند. یافته های تحلیل عاملی گویای آن است که شاخص هایی همچون ترکیب آموزه و تجربه های تخصصی در یادگیری، یادگیری انعکاسی و یک پارچه تلفیقی ، یادگیری مشارکتی،شیوه های تدریس اثربخش، راهبردهای یادگیری و یادگیری سطح بالا از نظر دانشجویان به ترتیب بیشترین اهمیت را در مشارکت فعال دانشجویان در دانشگاه ها و دانشکده-های علوم کشاورزی دارد.