مقایسه ی تاثیر تجویز وریدی و یا زیرجلدی متوکلوپرامید بر درد و تهوع پس از عمل جراحی قسمت تحتانی شکم

درد و تهوع پس از عمل جراحی با بیهوشی عمومی، عوارض شایعی است که عدم کنترل آن ها می تواند منجر به افزایش عوارض بعد از عمل گردد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی اثرات تزریق وریدی و زیرجلدی متوکلوپرامید بر درد و تهوع پس از عمل جراحی قسمت تحتانی شکم انجام شد.

این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور بود که بر روی 75 بیمار 18 تا 65 ساله ی کاندید عمل جراحی انتخابی قسمت تحتانی شکم تحت بیهوشی عمومی که دارای رتبه ی 1 و 2 کلاس American Society of Anesthesiologists (ASA) بودند، انجام گردید. بیماران به سه گروه 25 نفره ی دریافت کننده ی 15/0 میلی گرم بر کیلوگرم متوکلوپرامید به صورت وریدی (گروه 1)، زیرجلدی (گروه 2) و شاهد (نرمال سالین گروه 3) تقسیم شدند. شدت درد و تهوع، میزان رضایتمندی بیمار، متغیرهای همودینامیک، عوارض داروها و میزان مصرف داروی ضد درد و ضد تهوع اضافه در سه گروه مورد مقایسه و بررسی قرار گرفت.

شدت درد و تهوع در گروه تزریق وریدی متوکلوپرامید به صورت معنی داری کمتر از گروه دارونما و تزریق زیرجلدی بود. میزان رضایتمندی بیماران در دو گروه تزریق زیرجلدی و وریدی بیشتر از گروه شاهد بود. میانگین فشار خون متوسط شریانی و فراوانی کرامپ شکمی در گروه تزریق وریدی به صورت معنی داری کمتر از دو گروه دیگر گزارش شد، اما افزایش معنی داری در فراوانی فلاشینگ و گرگرفتگی در گروه تزریق وریدی نسبت به دو گروه دیگر مشاهده گردید.

استفاده از داروی متوکلوپرامید به صورت تزریق وریدی، می تواند تاثیر بهتری در مقایسه با تزریق زیرجلدی و دارونما، بر کاهش شدت درد و تهوع در بیماران پس از عمل جراحی قسمت تحتانی شکم داشته باشد.