ژئوشیمی و ژئودینامیک شیل‏ های کرتاسه بالایی، شمال پهنه سنندج-سیرجان، باختر ایران

توالی کرتاسه بالایی (UCS) در شمال پهنه سنندج-سیرجان، دربردارنده 5 واحد، به ستبرای2000 متر، شامل آهک، شیل، ماسه‏ سنگ، کنگلومرای درون سازندی، و گدازه‏ های بازالتی و آندزیتی است. این سنگ‏‏ ها ‏با ناپیوستگی بر روی نهشته‏ های کرتاسه پایینی و در زیر کنگلومرای پالیوسن جای دارند. الگوی عناصر نادر خاکی (REEs)، نسبت‏ های (22-18) Al2O3/TiO2،(24/4-5/43) La/LuCN (2/53-0/51) ، LREEs/HREEs (Nd/ErCN > 5) ،La/Sc (Th/Sc (0/42-0/68 و آنومالی ‏های منفی (0/89-0/26) * Eu/Eu و (0/82-0/14) * Nb/Nb نمونه‏ های شیل UCS نشان می ‏دهند که این نمونه ‏‏ها ‏بطور عمده نابالغ، رسوبات چرخه اول ناشی از فرسایش سنگ ‏های متوسط تا اسیدی کمان ماگمایی ‏هستند. سنگ های آتشفشانی در هنگام ذوب بخشی درون پوسته ایی قطعه اقیانوسی دگرسان شده فرورونده در رخساره گارنت- آمفیبولیت فشار بالا پدید آمده اند.ترکیب شیمیایی و تغییرات عمودی رخساره‏ های سنگی UCS، گویای تغییر محیط رسوبی در طی رسوبگذاری از دراز گودال به سراشیبی دراز گودال و حوضه جلوی کمان ماگمایی، ناشی از مهاجرت کمان ماگمایی به سوی قاره است. فعالیت آتشفشان‏ های کرتاسه پسین ‏منجر به Upwelling آب ‏های احیایی، مرگ گروهی پلانکتون‏ ها، و تشکیل پیریت در رسوبات شده است. در نمودار Th/Yb-Ta/Yb جاگیری نمونه ‏ها در بازه های ACM و WPVZ ‏ناشی از تحولات تکتونیکی از فرورانش با شیب کم به شرایط آتشفشانی کششی می ‏باشد.