بررسی فعالیت سیستم مغزی رفتاری بر شدت درد با نقش میانجی انعطاف پذیری شناختی در بیماران مبتلا به درد مزمن

هدف اصلی این پژوهش بررسی فعالیت سیستم مغزی رفتاری بر شدت درد با نقش  میانجی انعطاف پذیری شناختی در بیماران مبتلا به درد مزمن می باشد.

در این مطالعه، تعداد  200 نفر بیمار مبتلا به انواع دردهای مزمن که در سال 1399 به کلینیک های تخصصی و مطب های پزشکان متخصص مغز و اعصاب  شهر زاهدان، مراجعه کرده  بودند، با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه جکسون، مقیاس انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال، و پرسشنامه میزان درد ون کورف وهمکاران  (1992) را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از روش تحلیل مسیر، و نرم افزارهای SPSS22 و AMOS تحلیل شدند.

ابعاد سیستم  مغزی رفتاری  با شدت درد ارتباط معنی داری دارند. بطوریکه با سیستم فعال سازی رفتاری (BAS) رابطه معکوس و معنی دار و با سیستم بازداری رفتاری (BIS) رابطه مثبت و معنیداری داشت. همچنین انعطاف پذیری شناختی و شدت درد نیز با یکدیگر رابطه غیرمستقیم دارند؛ بنابراین می توان گفت با بالا رفتن انعطاف پذیری شناختی بیماران، نمره شدت درد آنان کمتر می شود. همچنین انعطاف پذیری شناختی نقش میانجی بین مولفه های جنگ (FFFS) ایفا نمیکند ولی میانجی بین سیستم بهت و گریز (FFS) با شدت درد است (05/0>P).

با توجه به نتایج پژوهش حاضر، بین سیستم بازدارنده رفتار و انعطاف پذیری شناختی  و شدت درد  رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین انعطاف پذیری شناختی  به عنوان متغیر میانجی بر دو مولفه بازداری و ترس و بهت، موثر است.