بررسی استفاده از شبیه سازی مدل های آب و هوایی در پیش بینی بارش های طراحی به جای برونداد مدل های تغییر اقلیم (مطالعه موردی: تهران، ایستگاه مهرآباد)

با توجه به گرم شدن زمین و بروز پدیده تغییر اقلیم و اثر آن بر متغیرهای هواشناسی بخصوص بارش های حدی که پارامتر اساسی در طراحی زیرساخت های شهری و مدیریت منابع آب است، مطالعات در این حوزه از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. در حال حاضر، پیش بینی بارش های آینده با استفاده از برونداد مدل های تغییر اقلیم امکان پذیر می باشد که با مشکلات عدیده ای من جمله عدم دسترسی آسان، بزرگ مقیاس بودن و نیاز به ریزمقیاس نمایی مکانی و زمانی، افزایش خطا و تحمیل ریسک بالا به سازه های مدیریت سیل شهری، روبرو می باشند. لذا، بکارگیری مدل تولید داده آب و هوایی که با استفاده از داده های مشاهداتی و ثبت شده توانایی مدل های اقلیمی در شبیه سازی بارش های آینده را داشته باشد، مورد توجه این پژوهش قرار گرفته است. در مطالعه حاضر، مدل ناپارامتریK-NN WG بکار گرفته شد که با استفاده از دو مکانیزم برزدن و ایجاد آشفتگی اقدام به تولید داده هایی خارج از محدوده مشاهداتی می نماید. در این مدل از داده های بارش کوتاه ‎مدت مشاهداتی ایستگاه مهرآباد با تداوم های 10 دقیقه تا 3 ساعت برای پیش بینی بارش کوتاه مدت در آینده استفاده شد و نتایج آن با خروجی مدل اقلیمی منطقه ای PRECIS برای سال های 2100 -2070 تحت سناریوهای انتشار A2 و B2 مقایسه گردید. نتایج، اولا نشان دهنده افزایش شدت بارش های آینده نسبت به حال و ثانیا اثبات کننده توان مندی مدل تولید داده آب و هوایی مورد استفاده در پژوهش در مقایسه با برونداد مدل منطقه ای PRECIS می باشد. این نتایج با استفاده از آزمون های آماری مناسب ارزیابی شد.