نگرش زبان آموزان دانشگاهی نسبت به یادگیری مبتنی بر حل مسئله: جهشی به سوی دانشگاه های نسل چهارم

یادگیری مبتنی بر حل مسئله یکی از روش های آموزشی است که مزایای زیادی داشته و می تواند خلا یادگیری سنتی را پر کند. در واقع روشی است که در آن زبان آموزان به جای اینکه مدرس اطلاعات در اختیارشان بگذارد یادگیری را با مطرح کردن یک مسئله شروع می کنند. مطالعه حاضر به بررسی عوامل مهم این روش از نقطه نظر زبان آموزان ایرانی پرداخته است. همینطور نگرش آنها را نسبت به عناصر مختلف این روش سنجیده است. اطلاعات از 379 دانشجوی دانشگاه که شامل 196 پسر و 183 دختر بود و از رشته های مهندسی و علوم پایه و علوم انسانی و هنر بودند جمع آوری شد و نتیجه پایایی آن با روش آلفای کرونباخ 0.73 گزارش شد. نتایج تجزیه و تحلیل فاکتورهای اکتشافی 4 فاکتور یادگیری مبتنی بر پروژه، یادگیری مشارکتی، استفاده از فناوری در یادگیری، و یادگیری خودمختار را نشان داد. به علاوه نتایج آمار توصیفی حاکی از آن بود که زبان آموزان دانشگاهی ایرانی نگرش مثبتی نسبت به روش یادگیری زبان مبتنی بر حل مسله دارند و معتقدند به یادگیری زبانشان کمک می کند.