بررسی عملکرد مقاومتی جاذب های مختلف در خاک های آلوده با فلز سنگین سرب

گسترش مناطق صنعتی در طی چند دهه گذشته و به دنبال آن افزایش پساب های صنعتی، سبب افزایش آلودگی فلزات سنگین در خاک ها و منابع آب زیرزمینی گردیده است. یکی از مهم ترین فرآیندهای موثر بر سرنوشت آلاینده ها در خاک، جذب آن توسط جاذب های موجود در ترکیب خاک است. از طرفی با توجه به اینکه ملاحظات اقتصادی همواره به عنوان یکی از اصول اساسی در طرح ها مطرح می گردد، استفاده از جاذب های طبیعی و ارزان قیمت مانند زیولیت و رس ها در خاک هایی که در معرض نشت آلاینده های فلزات سنگین قرار دارند، به عنوان یکی از راهکارهای بهسازی معرفی شده است. در این تحقیق به کمک آزمایش های سه محوری تحکیم یافته زهکشی نشده، به بررسی رفتار خاک ماسه حاوی %15 کایولینیت به عنوان خاک پایه به همراه %10 از جاذب های طبیعی غیر خمیری (کایولینیت و زیولیت) و خمیری (بنتونیت) در دو حالت آلوده با فلز سنگین سرب و غیرآلوده پرداخته شده است. نتایج نشان داد افزایش غلظت آلاینده در خاک هایی که جاذب آن دارای خاصیت خمیری کم می باشد، تغییرات ساختاری ایجاد شده در جاذب، به طور متوسط باعث کاهش %20 و 14% درصدی در مقاومت نهایی و زاویه اصطکاک داخلی خاک می شود. با تغییر در نوع کانی جاذب، پارامترهای مقاومتی خاک آلوده روند متفاوتی خواهند داشت، به طوری که افزایش غلظت سرب در خاک حاوی جاذب بنتونیت، منجر به ایجاد ساختار فلوکوله ای و افزایش حدودا 18% درصدی در مقاومت برشی و زاویه اصطکاک داخلی می گردد. چسبندگی در ترکیب خاک و جاذب با خاصیت خمیری کم و زیاد به ترتیب در حدود 30% و 19% افزایش و کاهش می یابد.