صلاحیت بالینی و ارتباط آن با استرس شغلی در پرستاران بخش های مراقبت های ویژه نوزادان شهر تهران سال 1398: یک مطالعه توصیفی

صلاحیت بالینی عامل اصلی ارایه مراقبت با کیفیت در بخش های مراقبت ویژه نوزادان هست. صلاحیت بالینی مفهوم پیچیده ای است که دارای ابعاد مختلف بوده و میزان و عوامل مرتبط با آن در پرستاران شاغل در بخش های بالینی، متعدد و گهگاه متناقض گزارش شده است. این مطالعه با هدف بررسی صلاحیت بالینی و ارتباط آن با استرس شغلی پرستاران بخش های مراقبت ویژه نوزادان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی شهر تهران در سال 1398 انجام شده است.

در این مطالعه توصیفی- مقطعی 143 پرستار شاغل در بخش های مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به صورت تمام شماری وارد مطالعه شدند.. صلاحیت بالینی (سطح صلاحیت و میزان به کارگیری مهارت بالینی) و استرس شغلی پرستاران با استفاده از دو ابزار” مقیاس صلاحیت بالینی پرستار “با 73 عبارت و 7 حیطه و “پرسشنامه استرس شغلی اسیپو” با 60 عبارت و شش حیطه سنجیده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 22 و در سطح معناداری 05/0>p و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.

میانگین امتیاز سطح صلاحیت بالینی 19/21±3/68 و در سطح خوب بود. میانگین استرس شغلی پرستاران در کل 59/34±43/207 بود و در سطح متوسط ارزیابی شد. میانگین به کارگیری مهارت بالینی در کل 9/31±3/241 بود که در سطح متوسط بود. متغیر نوع شیفت کاری با به کارگیری مهارت بالینی کل ارتباط معنادار نشان داد (041/0=P). بین میزان به کارگیری مهارت بالینی در کل و استرس شغلی کل پرستاران همبستگی منفی و معنادار آماری وجود داشت (006/0=P) و همچنین میزان به کارگیری مهارت بالینی در حیطه های آموزش و هدایت (017/0=P)، توانایی های مدیریتی (045/0=P)، اقدامات درمانی (041/0=P)، تضمین کیفیت (001/0=P) و وظایف شغلی و سازمانی (007/0=P) با استرس شغلی کلی پرستاران همبستگی منفی و معنادار آماری وجود داشت.

سطح صلاحیت بالینی پرستاران و میزان به کارگیری مهارت ها از دیدگاه آنان به ترتیب در سطح خوب و متوسط بود. افزایش صلاحیت بالینی کل با کاهش استرس شغلی کل همراه بود. کاهش استرس شغلی با افزایش به کارگیری مهارت بالینی در ابعاد آموزش و هدایت، توانایی های مدیریتی، اقدامات درمانی، تضمین کیفیت و وظایف شغلی و سازمانی همراه بود. ازاین رو لازم است مدیران پرستاری جهت ارتقاء به کارگیری مهارت بالینی در ابعاد مختلف، بر کاهش استرس شغلی پرستاران توجه نموده و شرایط را برای ارتقای صلاحیت بالینی آنان فراهم نمایند.